Όταν μια κυβέρνηση θεωρεί τις εκλογές «αυτοκτονία» ή «επιζήμιες», τότε αυτή η κυβέρνηση είναι επικίνδυνη, όχι μόνο για τη Δημοκρατία, αλλά και για τη
χώρα.
Το παραπαίον σύστημα Σαμαρά - Βενιζέλου, επιμένει να τελειώσει τη «δουλειά». Να μη.... δυσαρεστήσει την Καγκελαρία. Αρνείται, πεισματικά, να παραδεχτεί ότι έχει φαει τα ψωμιά του, αφού προηγουμένως φρόντισε να κατασπαράξει το σώμα της χώρας και τις ζωές των Ελλήνων. Αρνείται να παραδεχτεί ότι έχει μετατραπεί σε παράγοντα πολιτικής αστάθειας και ανωμαλίας. Όσο παρατείνεται η παρουσία του στην εξουσία, τόσο επιδεινώνεται η θέση της χώρας και το δράμα του λαού.
Την άμεση προσφυγή στις κάλπες δεν την επιζητά ο ΣΥΡΙΖΑ. Η ρημαγμένη κοινωνία την αξιώνει, εξ ονόματος των 1.500.000 ανέργων, των 4.000.000 φτωχών, των 280.000 κλειστών μαγαζιών, των χιλιάδων υποσιτισμένων παιδιών, των χιλιάδων «κόκκινων» δανείων, των ξεχαρβαλωμένων σχολείων, των διαλυμένων νοσοκομείων, των χιλιάδων αυτόχειρων. Φθάνουν αυτά τα στοιχεία ή θα πρέπει να προσκομίσουν οι Ελληνες κι άλλα; Τις πετσοκομμένες συντάξεις μήπως; τους σφαγμένους μισθούς; Τη θλίψη, την απελπισία, την αγωνία των πολιτών; Τον ξενιτεμό των παιδιών τους; Τι άλλα στοιχεία θέλει ο εσμός των υποτακτικών να φέρουν οι Ελληνες, για να αντιληφθούν το μέγεθος των εγκλημάτων τους κατά του λαού και της χώρας, μπας και ξεκουμπιστούν;
Η κυβέρνηση επέλεξε την όξυνση και την καλλιέργεια κλίματος πόλωσης και πολιτικής αβεβαιότητας ως μια ύστατη προσπάθεια να παρατείνει την παραμονή της στην εξουσία και να περιορίσει την εκλογική συντριβή, των κομμάτων που την στηρίζουν. Σε συνδυασμό δε, με το ψευδεπίγραφο (αρπακολλατζίδικο, κατά την Ντ. Μπακογιάννη) σχέδιο, για το τέλος των Μνημονίων και της επιτήρησης της Ελληνικής οικονομίας, σε μια περίοδο γενικότερης διεθνούς αναστάτωσης και πτώσης των διεθνών αγορών, απέβλεπε και στη δαιμονοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ αυτό το σχέδιο συνιστούσε «πάσα ακριβείας» προς τους δανειστές, οι οποίοι άδραξαν την ευκαιρία για να υπενθυμίσουν τη σκληρή και αδυσώπητη πραγματικότητα των αγορών, αλλά και την πρόθεσή τους να μην χαλαρώσουν τη θηλιά γύρω από το λαιμό της Ελλάδας.
Με τη φράση του Αντ. Σαμαρά, «η κυβέρνηση δεν θα παρεκκλίνει ούτε χιλιοστό από τις μεταρρυθμίσεις» και το ρητορικό σχήμα του Ευ. Βενιζέλου, «ποια έξοδος από το Μνημόνιο;», η ηγεσία της καταρρέουσας συγκυβέρνησης εκφράζει τη διάθεσή της να κλείσει τις «εκκρεμότητες», υπογράφοντας, προθύμως, και τα τελευταία «συμβόλαια θανάτου».
Δυστυχώς, όσο παραμένει στην εξουσία το σύστημα Σαμαρά, τόσο επιδεινώνεται η θέση της χώρας και το δράμα του λαού. Κάθε μέρα που περνάει αφήνει αδιάκοπα κι άλλη «καμένη γη»!