Τρία-τέσσερα πράγματα σας γράφω, για να είμαστε συνεννοημένοι:1. «Βγαίνω στις αγορές» σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να δώσω πρόσθετες εγγυήσεις σε εκείνον που θα μου δανείσει τα χρήματα. Η περίφημη δική μας «έξοδος στις ....
αγορές» έγινε με πρόσθετη εγγύηση την υπαγωγή αυτής της «εξόδου» στο Αγγλικό Δίκαιο, το οποίο εξασφαλίζει τον δανειστή σε κάθε περίπτωση και μάλιστα με την περιουσία του οφειλέτη. Αυτό δεν έχει σχέση με τα συναλλακτικά ήθη των αγορών, εφ’ όσον μιλάμε για Αγορές. Υπό το Αγγλικό Δίκαιο ο δανειστής δεν κινδυνεύει από κούρεμα, η δε Ελλάδα διαθέτει άφθονα κι επίζηλα περιουσιακά στοιχεία που θα μπορεί αυτός να διεκδικήσει χωρίς πολλές σκοτούρες. Κάθε τέτοιο ομόλογο είναι πάντα πάρα πολύ ελκυστικό, ειδικά δε στην τρέχουσα περίοδο, όπου πληθώρα κεφαλαίων αναζητεί τοποθετήσεις. Εξ ου και η έκδοση υπερκαλύφθηκε. Καμιά, απολύτως καμιά χώρα της Ευρωζώνης ούτε εκδίδει ούτε διανοείται (δια ροπάλου) να κάνει την τρέλα να εκδώσει ομόλογα υπό το Αγγλικό Δίκαιο, αποτολμώντας να διακινδυνεύσει έτσι δημόσια περιουσία.
2. Το επιτόκιο του δικού μας ομολόγου έφθασε τελικά στο 4,95%. Είναι από μόνο του ένα πάρα πολύ υψηλό επιτόκιο. Για να παρουσιασθεί όμως ότι μολαταύτα είναι χαμηλό, χαμηλότερο του αναμενομένου κ.τ.τ. συγκρίθηκε με τα επίπεδα που ίσχυαν πριν από την κρίση, αλλά η σύγκριση έγινε τεχνηέντως και πολύ πονηρά μόνο στην ονομαστική τιμή –χωρίς δηλαδή να συνυπολογισθούν οι διαφορές στον πληθωρισμό. Ο σημερινός πληθωρισμός στη χώρα μας είναι αρνητικός. Αν, όπως θα έπρεπε κανονικά, είχαν ληφθεί υπόψη τα αντίστοιχα επίπεδα πληθωρισμού, δηλαδή τα σημερινά σε σύγκριση με τα προ κρίσης, θα αποκαλυπτόταν ότι το κατά τα άλλα σπουδαίο αυτό επιτόκιο του 4,95% είναι τελικά τόσο επιζήμιο, που θεωρείται απαγορευτικό για τις δυνάμεις μας, τις προ κρίσης ή τις τρέχουσες. Η ελληνική Οικονομία δεν μπορεί να το εξυπηρετήσει σε καμιά περίπτωση, γι αυτό και το ποσό αυτό που δανειστήκαμε προστίθεται επαχθώς στο ήδη υπάρχον βαρύ χρέος, που έχει ήδη βαρύνει πολύ επικίνδυνα με την τραγική… «σωτηρία» της χώρας από τους σωτήρες της. Την ίδια ώρα που ο δικός μας αρνητικός πληθωρισμός προσθέτει επιπλέον αβάστακτο χρέος με την «έξοδο στις αγορές», ο θετικός πληθωρισμός των δανειστών καθιστά αυτήν την «έξοδο στις αγορές» αρκετά κερδοφόρα γι αυτούς.
3. Το ποσό που δανειστήκαμε δεν θα εισρεύσει στην ελληνική Οικονομία, πόσο μάλλον στην πραγματική, οπότε και θα μπορούσε να ισχυρισθεί κάποιος ότι, ε, για να πάρουμε μιαν ανάσα φορτωθήκαμε την πρόσθετη εγγύηση και το παρά πολύ υψηλό επιτόκιο. Αντιθέτως, το ποσό θα πάει για να πληρώσουμε τα ληξιπρόθεσμα που λήγουν τις ημέρες των Ευρωεκλογών, δανειακές υποχρεώσεις για τις οποίες δεν φθάνει η τελευταία δόση, που και αυτή είναι ακόμη στον αέρα. Την πρόσθετη εγγύηση του Αγγλικού Δικαίου που δώσαμε και το πάρα πολύ υψηλό επιτόκιο τα φορτωθήκαμε για να εξυπηρετήσουμε τους δανειστές. Και τα φορτωθήκαμε επίσης για να κάνει προεκλογική φιγούρα η κυβέρνηση. Με αποτέλεσμα να έχουμε επί ιστορικής πτώχευσης την ακριβότερη προεκλογική εκστρατεία στην Ιστορία της χώρας!
4. Η θεωρία ότι παρά ταύτα πρόκειται για συμβολική κίνηση επιστροφής στην ομαλότητα παραγνωρίζει την αρνητική επίπτωση που έχει αυτή η «έξοδος» στην ανάγκη για κούρεμα του χρέους. Διότι είναι σαν να λέμε ότι, αφού «μπορούμε να βγούμε στις αγορές», τότε το χρέος έχει πάψει να προβληματίζει τους επενδυτές. Άρα ένα αβάσταχτο χρέος μεταμφιέζεται σε βιώσιμο, κάτι που ισχυρίζεται σε τούτο τον πλανήτη μόνο ο Βενιζέλος μες το παραλήρημά του. Οι αγορές όμως δεν χάφτουν από τέτοιες δήθεν συμβολικές κινήσεις, ούτε είναι τίποτε παιδάκια για να τα πάρουμε με το καλό στην αρχή. Κάθε έξοδος είναι πάντα αυτοτελής κι ελέγχονται αυτές για τα χαρακτηριστικά τους. Όσο γι αυτό άλλωστε φρόντισαν όλα αυτά τα χρόνια να μας καταπείσουν ότι έτσι συμβαίνει με τις αγορές ακριβώς εκείνοι που τώρα υπερασπίζονται τάχα το συμβολικό χαρακτήρα της «εξόδου στις αγορές».
Τα γράφω, λοιπόν, ότι δεν χάφτουν, για να μη χάφτετε κι εσείς.
Στο μεταξύ, όση ώρα εσείς χάφτετε ή δεν χάφτετε, εγώ, να ξέρετε, ανησυχώ πάρα-πάρα πολύ. Αφενός, φυσικά, για όσα λέγονται με κυβερνητική υπαγόρευση, κυρίως όμως για όσα γίνονται με κυβερνητική υπογραφή, όχι μόνο σαν να είναι φυσικά, αλλά με χαρές και πανηγύρια κιόλας.
Και γράφοντάς τα έχω τουλάχιστον τη συνείδησή μου κάπως ήσυχη.
http://sotosblog.com/
