Η ανάπτυξη και η δημιουργία θέσεων εργασίας είναι αναγκαίες για την επιτυχία του ευρωπαϊκού εγχειρήματος Η ιστορία θα δικαιώσει τη γενναιδωρία; Ή μήπως τελικά όχι;
Στο μείζον αυτό ερώτημα επιχειρεί να απαντήσει, μέσω νέας εκτενούς ανάλυσής του, το γνωστό think tank των Βρυξελλών, Βruegel, αποτιμώντας την οικονομική στήριξη – μαμούθ που έχουν λάβει από την ΕΕ και το ΔΝΤ τα κράτη της ευρωπαϊκής περιφέρειας τα τελευταία 4 χρόνια.
Ο κατάλογος των bailouts μακρύς....
Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Κύπρος. Πίσω από τη βοήθεια – μαμούθ κρύβεται ο θεσμός της τρόικας, ένας από τους πιο μισητούς θεσμούς που έχουν υπάρξει ποτέ στην Ευρώπη.
Η πολιτική λαχτάρα των χωρών που έχουν λάβει bailout, να εξέλθουν από αυτό, είναι τεράστια. Δεδομένου όμως του μεγέθους και της ωρίμανσης των πιστώσεων που έχουν χορηγηθεί, οι σχέσεις των δανειζόμενων με τους δανειστές τους δεν θα σταματήσουν ούτε εύκολα, ούτε γρήγορα.
Σε ό,τι αφορά την περίπτωση της Ελλάδας, η μέση επιμήκυνση της αποπληρωμής των δανείων που έχουν χορηγηθεί διαμορφώνεται στα 30 χρόνια, ενώ έχει ήδη ανοίξει η συζήτηση για χρονική επέκταση στα 50 χρόνια.
Για την ώρα, παραμένει εξαιρετικά ασαφές αν η Ελλάδα κατορθώσει να ακολουθήσει το παράδειγμα της Ιρλανδίας και βγει από το τούνελ των Μνημονίων. Αυτό όμως που είναι βέβαιο είναι πως η Αθήνα έχει θέσει τα θεμέλια για μια ιδιόμορφη σχέση με την τρόικα, διάρκειας τουλάχιστον 30 ετών.Το μεγάλο στοίχημα του μέλλοντος
Η διαχείριση αυτής της σχέσης δανειζόμενου – δανειστή σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα – μελλοντικά – στοιχήματα που πρέπει να κερδίσει η Ευρωζώνη. Δεδομένου του μεγέθους των πακέτων διάσωσης που έχουν χορηγηθεί, οι προκλήσεις, τόσο σε πολιτικό, όσο και σε οικονομικό επίπεδο, είναι τεράστιες.
Η βασική προτεραιότητα για την Ευρωζώνη τις επόμενες δεκαετίες δεν θα πρέπει να είναι άλλη από την τόνωση της ανάπτυξης και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Για να καταστήσει βιώσιμο το χρέος της η Ελλάδα θα πρέπει όχι μόνο να επιστρέψει στην ανάπτυξη, αλλά και να την ισχυροποιήσει.
Οι Έλληνες πολίτες δεν επιθυμούν μόνο τη σταθεροποίηση της οικονομίας τους, αλλά και να γίνουν μάρτυρες νέων και ουσιαστικών επαγγελματικών ευκαιριών. Οι νέοι δεν θα πρέπει να σκέφτονται πως για τα επόμενα 30-50 χρόνια η βασική τους αποστολή θα είναι η εξυπηρέτηση του χρέους απέναντι στους δανειστές.
Η ανάπτυξη και η δημιουργία θέσεων εργασίας είναι αναγκαίες για την επιτυχία του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Η οικονομία δεν θα πρέπει να γονατίζει μπροστά στο βάρος του υπέρογκου δημοσίου χρέους.
«Η επόμενη μέρα της Ευρωζώνης περιλαμβάνει την ανάγκη εξισορρόπησης των σχέσεων μεταξύ δανειζόμενου και πιστωτή… Η ιστορία τελικά θα δικαιώσει τη γενναιοδωρία», καταλήγει το Bruegel.
ΠΗΓΗ:www.bankingnews.gr
