Η Εθνική Κυριαρχία μας έχει απολεσθεί, το Εθνικό Κράτος μας κατέστη
διάτρητο από τις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης και της ΕΕ (που αποτελεί
μέρος της), η δε πολιτική ηγεσία την οποία εμείς επιλέγουμε, στην
πραγματικότητα είναι τοποτηρητής των διεθνών συμφερόντων πάνω στην
Ελλάδα, πάνω στην ελληνική κοινωνία.
Οι ταμπέλες....
«Ακροαριστερά», «Αριστερά», «Κέντρο», «Δεξιά», «Ακροδεξιά», που λειτουργούσαν μέσα στα όρια μιας Εθνικής Κυριαρχίας, δεν έχουν πλέον νόημα. Όλες αυτές οι πολιτικές αποχρώσεις είναι τώρα πλήρως ενταγμένες στα προτάγματα της παγκοσμιοποίησης και αποτελούν ιμάντες διεθνών συμφερόντων.
Οι ταμπέλες....
«Ακροαριστερά», «Αριστερά», «Κέντρο», «Δεξιά», «Ακροδεξιά», που λειτουργούσαν μέσα στα όρια μιας Εθνικής Κυριαρχίας, δεν έχουν πλέον νόημα. Όλες αυτές οι πολιτικές αποχρώσεις είναι τώρα πλήρως ενταγμένες στα προτάγματα της παγκοσμιοποίησης και αποτελούν ιμάντες διεθνών συμφερόντων.
Το ότι η πολιτική ελίτ διατηρεί ακόμα αυτές τις θεατρικές ιδεολογικές
ταμπέλες (προκειμένου απλά να πλασάρονται τα μέλη της στις θέσεις της
εξουσίας), το επιτυγχάνει λόγω της παγιωμένης ιδεολογικής αδράνειας,
αλλά και σύγχυσης που επικρατεί στα μυαλά μας.
Έχουμε εισέλθει σε μια μακρά μεταβατική περίοδο. Σε μια περίοδο η οποία λογικά θα πρέπει να φέρει αλλαγές εκ θεμελίων. Όμως, η παλιά πολιτική ελίτ, με απεριόριστη χρηματοδότηση και τα ΜΜΕ στη διάθεσή της, εκμεταλλεύεται αυτή την ιδεολογική αδράνεια και σύγχυση, προκειμένου να κερδίζει χρόνο. Χρησιμοποιεί κυνικά τους παλιούς σάπιους θεσμούς προς το συμφέρον της, κρατώντας με το ζόρι την κοινωνία στο περιθώριο, μέχρι να δημιουργηθούν νέα σχήματα μέσα στις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης, τα οποία σκοπεύουν φυσικά να καταλάβουν τα μέλη της.
Όλη αυτή την κατάσταση, θα πρέπει να την αντιληφθούν έγκαιρα τα κινήματα κοινωνικής βάσης, που αυτή τη στιγμή διαφωνούν μεταξύ τους «περί όνου σκιάς» και δεν αντιλαμβάνονται τι παίζεται. Διαφορετικά θα βρεθεί ολόκληρος ο λαός εγκλωβισμένος στη νέα κατάσταση (και μάλιστα κάτω από την ίδια πολιτική ελίτ) και υπεύθυνα θα είναι και τα ίδια τα κινήματα, που δεν λένε επιτέλους να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να αντιδράσουν.
Έχουμε εισέλθει σε μια μακρά μεταβατική περίοδο. Σε μια περίοδο η οποία λογικά θα πρέπει να φέρει αλλαγές εκ θεμελίων. Όμως, η παλιά πολιτική ελίτ, με απεριόριστη χρηματοδότηση και τα ΜΜΕ στη διάθεσή της, εκμεταλλεύεται αυτή την ιδεολογική αδράνεια και σύγχυση, προκειμένου να κερδίζει χρόνο. Χρησιμοποιεί κυνικά τους παλιούς σάπιους θεσμούς προς το συμφέρον της, κρατώντας με το ζόρι την κοινωνία στο περιθώριο, μέχρι να δημιουργηθούν νέα σχήματα μέσα στις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης, τα οποία σκοπεύουν φυσικά να καταλάβουν τα μέλη της.
Όλη αυτή την κατάσταση, θα πρέπει να την αντιληφθούν έγκαιρα τα κινήματα κοινωνικής βάσης, που αυτή τη στιγμή διαφωνούν μεταξύ τους «περί όνου σκιάς» και δεν αντιλαμβάνονται τι παίζεται. Διαφορετικά θα βρεθεί ολόκληρος ο λαός εγκλωβισμένος στη νέα κατάσταση (και μάλιστα κάτω από την ίδια πολιτική ελίτ) και υπεύθυνα θα είναι και τα ίδια τα κινήματα, που δεν λένε επιτέλους να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να αντιδράσουν.