Να εκφράζει τα συμφέροντα των πολλών και άρα να δίνει σάρκα και οστά
στη θέληση της "μεγάλης" μάζας των πολιτών, οι οποίοι στο προσωπικό
επίπεδο δεν είναι ισχυροί και άρα δεν μπορούν να επηρεάζουν με άλλον
τρόπο τις καταστάσεις. Εκ των δεδομένων δηλαδή μέσα στη βουλή θα έπρεπε να εκφράζονται καθαρά τα ταξικά συμφέροντα.
Θεωρητικά μέσα στη βουλή θα....
έπρεπε να υπάρχει μια απόλυτη προβολή των κοινωνικών δυνάμεων.
Οι "πολλοί" μέσα στην κοινωνία να είναι "πολλοί" και μέσα στη βουλή.
Οι "λίγοι" μέσα στην κοινωνία να είναι "λίγοι" και μέσα στη βουλή.
Αν για παράδειγμα η ταξική σύνθεση ενός λαού είναι για παράδειγμα 40% εργάτες, 30% αγρότες, 20% αστοί-έμποροι και 10% κεφαλαιοκράτες, τα ίδια ποσοστά θα έπρεπε να υπάρχουν και στη βουλή.
Ποσοστά ιδιοτήτων, που θα παρέμεναν σταθερά και ο ρόλος τους θα ήταν να "φιλτράρουν" την εκτελεστική εξουσία με βάση τα συμφέ¬ροντα αυτών που αντιπροσώπευαν και βέβαια με ανώτατο στόχο να υπηρετήσουν τα υπέρτατα εθνικά συμφέροντα.
Μπαίνοντας οι κοινωνικές τάξεις μέσα στη βουλή, μπαίνει το έθνος μέσα σ' αυτήν.
Κατ' αυτόν τον τρόπο παίρνει νόημα το άρθρο 51.2.
Oι βoυλευτές αντιπρoσωπεύoυν τo Έθνoς.
Αυτά "λέει" το Σύνταγμα κι αποκαλύπτει έμμεσα την επιθυμητή γι' αυτό σύνθεση της βουλής.
Γιατί έμμεσα;
Γιατί, ανοίγοντας τον δρόμο στη λαϊκή κυριαρχία, στην πραγματικότητα ανοίγει τον δρόμο στην αντιπροσώπευση των κοινωνικών τάξεων.
Θεωρεί κατάχρηση και υπέρβαση από την πλευρά του να πει άμεσα στον καθένα από εμάς τι να ψηφίσει.
Θεωρεί κατάχρηση να πει στον εργάτη να ψηφίσει εργάτη ή στον κεφαλαιοκράτη να ψηφίσει κεφαλαιοκράτη.
Από τη στιγμή όμως που επιτρέπει στον κάθε πολίτη να ψηφίζει όποιον θέλει, θα είναι αγαθός αν όχι βλάκας ο πολίτης ο οποίος δεν θα ψηφίσει τον όμοιό του.
Θα είναι βλάκας ο πολίτης, αν δεν ψηφίσει αυτόν που θα βάλει μέσα στη βουλή και άρα στα "φίλτρα" της εξουσίας τα δικά του συμφέροντα.
Όταν ο εργάτης αγωνιά για το ασφαλιστικό, καλά να πάθει όταν ψηφίζει και περιμένει να τον σώσει ένας βουλευτής που είναι φαρμακοποιός.
Όταν ο αγρότης αγωνιά για τη διάθεση της παραγωγής του, καλά να πάθει όταν ψηφίζει και περιμένει να τον σώσει ένας βουλευτής που είναι δάσκαλος.
Μόνον όταν ψηφίζει ομοίους του μπαίνουν τα δικά του "φίλτρα" στη βουλή. Τα "φίλτρα", που, όταν αντιληφθούν κίνδυνο για τα συμφέροντά τους, θα αρνηθούν να ψηφίσουν μια κυβερνητική πρόταση.
Θα αρνηθούν να μετατρέψουν με την ψήφο τους μια αυθαίρετη ή ακόμα και "πληρωμένη" κυβερνητική πρόταση σε κρατικό νόμο.
Αυτήν την ιδιαιτερότητα του Συντάγματος κάποιοι μπορούσαν να την εκμεταλλευτούν και όπως ήταν φυσικό την εκμεταλλεύτηκαν.
Οι πονηροί αστοί που μας κυβερνούν "πρόδωσαν" σε πρώτη φάση τη δημοκρατία, "καπελώνοντας" τις υπόλοιπες κοινωνικές τάξεις.
Τι έκαναν;
Το εξής απλό.
Εκμεταλλεύτηκαν την έννοια της δημοκρατίας και χρησιμοποίησαν τους ίδιους τους εχθρούς της προκειμένου να την "καπελώσουν".
Αυτό δεν έγινε βέβαια μόνον στην Ελλάδα, αλλά ήταν κάτι που εφαρμόστηκε ως πρακτική σε όλον τον δυτικό κόσμο υπό την καθοδήγηση των ιμπεριαλιστών.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση της Ελλάδας αυτό το οποίο έγινε ήταν το εξής.
Μετά την πτώση της Χούντας και αγνοώντας την ουσία του Συντάγματος, οι αστοί εισήγαγαν εντελώς παράνομα μέσα στη βουλή το ΚΚΕ.
Γιατί το έκαναν;
Για να δώσουν σε έναν εχθρό της δημοκρατίας το θεωρητικό δικαίωμα να διεκδικεί την εξουσία.
Ποιο ήταν το ζητούμενο;
Τα κυρίαρχα αστικά κόμματα εκείνης της εποχής θα εξασφάλιζαν για λογαριασμό τους τα "δικαιώματα" της δημο¬κρατίας.
Από τη στιγμή που το δογματικό ΚΚΕ διατηρούσε εκ των δεδομένων τα "δικαιώματα" του κομμουνισμού, ευνόητο είναι ότι και τα υπόλοιπα κόμματα θα μπορούσαν να κάνουν το ίδιο σ' ό,τι αφορά την ιδεολογία που θα υιοθετούσαν.
Με τον τρόπο αυτόν οδηγηθήκαμε στον ολέθριο και καταστρεπτικό δικομματισμό.
Τα δύο μεγάλα κόμματα της εποχής μετατράπηκαν εντελώς αυθαίρετα σε ιδεολογικές παρατάξεις και αυτό ήταν το "τέλος" της βουλής.
Γιατί;
Γιατί έπαψε η βουλή να λειτουργεί με τον τρόπο που προβλέπει το Σύνταγμα. Έπαψε να εκφράζει τα εύκολα ελεγχόμενα ταξικά συμφέροντα και άρχισε να εκφράζει τα ιδεολογικά συμφέροντα μερίδων του λαού.
Οι βουλευτές έπαψαν να αντιπροσωπεύουν το έθνος και άρα με τον τρόπο αυτόν ακυρώθηκε ένα από τα πλέον βασικά άρθρα του Συντάγματος.
Οι βουλευτές από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα αντιπροσώπευαν ιδεολογικές παρατάξεις και άρα έγιναν αντιπρόσωποι τμημάτων του έθνους. Αντιπρόσωποι τμημάτων, που αγωνίζονταν όχι για τα συνολικά ταξικά συμφέροντα του λαού, αλλά για να επικρατήσουν εις βάρος των υπολοίπων τμημάτων.
Εξαιτίας του ΚΚΕ μπόρεσε ένα ιδιόκτητο κόμμα, όπως το ΠΑΣΟΚ, να εκφράσει αυθαίρετα κατ' αποκλειστικότητα τη σοσιαλιστική ιδεολογία και ένα άλλο επίσης ιδιόκτητο κόμμα, όπως η ΝΔ, να εκφράσει επίσης αυθαίρετα και κατ' αποκλειστικότητα την καπιταλιστική ιδεολογία.
Εξαιτίας δηλαδή του ΚΚΕ και της αυθαίρετης όσο και παράνομης εισόδου του στη βουλή, "καπελώθηκαν" οι κοινωνικές τάξεις.
Γιατί;
Γιατί μέσα στη βουλή δεν μπήκαν αντιπρόσωποι των κοινωνικών τάξεων, αλλά αντιπρόσωποι των ιδεολογιών.
Αυτοί οι οποίοι υποτίθεται θα προστάτευαν τη δημοκρατία από τον μέγα εχθρό της, έστω και σε βάρος των ταξικών συμφερόντων του λαού.
Αυτό ήταν το ζητούμενο για τους αστούς.
Γιατί;
Γιατί, διχάζοντας τεχνητά τον λαό στον "κάθετο" άξονα, ανέ¬λαβαν εργολαβικά να ηγηθούν των τμημάτων που προέκυψαν.
Με τον τρόπο αυτόν "καπελώθηκε" το όργανο της βουλής.
Ιδιωτικά συμφέροντα, που προέρχονταν από κέντρα εξουσίας τα οποία αναπτύσσονταν μέσα στα ιδιόκτητα κόμματα, "καπέλωσαν" τα λαϊκά συμφέροντα.
Αυτό δεν ήταν κάτι το πρωτοφανές, το οποίο δοκιμάστηκε μόνον μετά τη μεταπολίτευση. Η βουλή των λαϊκών συμφερόντων ήταν "καπελωμένη" και προ της μεταπολίτευσης.
Απλά η διαφορά σε εκείνο το διάστημα είχε σχέση με το ιδεολογικό αντιδημοκρατικό άκρο που χρησιμοποιούνταν ως "δούρειος ίππος" για να "καπελωθεί" η βουλή.
Μέχρι τότε χρησιμοποιούνταν η φιλοβασιλική δεξιά.
Η παράταξη που μετέφερε τα μοναρχικά συμφέροντα μέσα στη βουλή και η οποία ανάγκαζε τους δημοκράτες να συνθέσουν "κόμμα" ιδεολογικής υφής, που ήταν το αντιβασιλικό.
Μέσα στο ναό της δημοκρατίας κυρίαρχοι ήταν οι μοναρχικοί βουλευτές, γιατί απλούστατα αυτοί οι οποίοι ασκούσαν την εκτελεστική εξουσία τους ενίσχυαν και ταυτόχρονα δεν ήθελαν τον έλεγχο της βουλής.
Όταν πλέον αυτή η δεξιά δεν μπορούσε να λειτουργήσει με τον επιθυμητό τρόπο, επιστρατεύτηκε το άλλο άκρο.
Επιστρατεύτηκε το αριστερό και επίσης φασιστικό άκρο, το οποίο αντιπροσωπευόταν από το ΚΚΕ.
Τα εξωκοινοβουλευτικά συμφέροντα που μετέφερε το ΚΚΕ μέσα στη βουλή νομιμο¬ποιούσαν και τα επίσης εξωκοινοβουλευτικά συμφέροντα που μετέφεραν και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα.
Η μέθοδος αυτή είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική και πάντα "βραχυκυκλώνει" τη βουλή.
Όταν για τον για τον οποιονδήποτε λόγο μπαίνει μέσα στη βουλή ένα κόμμα ή μια παράταξη, η οποία για τον οποιονδήποτε λόγο δεν αφήνεται να διεκδικήσει την εξουσία, πάντα υπάρχει πρόβλημα.
Όταν η βουλή για κάποιον γίνεται "ταβάνι", το πρόβλημα είναι δεδομένο, γιατί ο αποκλεισμένος αποκτά μια "παθολογία", που "μολύνει" και τους υπόλοιπους.
Γιατί μπορεί μια παράταξη να μην αφήνεται να διεκδικήσει την εξουσία και να έχει τη βουλή ως όριο;
Για πολλούς λόγους.
Γιατί δεν συμφέρει τους φασίστες να διεκδικήσουν την εξουσία οι αντίπαλοί τους. Μπορεί αυτοί να εξαναγκάζονται από τις καταστάσεις να ανέχονται ως αναγκαίο κακό την ύπαρξη βουλής, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα δώσουν χώρο στη λαϊκή κυριαρχία.
Με τον τρόπο αυτόν έλεγχαν οι μοναρχικοί τη μεταπολεμική Ελλάδα.
Ο σφικτός "κλοιός" των μοναρχικών απέναντι στους δημοκράτες μετέτρεψε την Ένωση Κέντρου σε "κόμμα" ασύμβατο με τη συνταγματική λογική. Η βία και η νοθεία το θέριεψε και αυτό ήταν που του έδινε την παθολογία του "κόμματος". Μια παθολογία "μολυσματική" κι επικίνδυνη για τη δημοκρατία.
Το ακριβώς ανάλογο έγινε και στη μεταπολιτευτική περίοδο.
Μπήκε στη βουλή το ΚΚΕ, το οποίο, λόγω της ασυμβατότητάς του με το αστικό Σύνταγμα, εκ των δεδομένων περιορίζεται μέσα στα όρια της βουλής.
Δεν μπορεί να διεκδικήσει την εξουσία και ως εκ τούτου είναι θέμα χρόνου ν' αποκτήσει διαφορετική παθολογία από αυτήν που προβλέπεται από το Σύνταγμα για τα κόμματα.
Αυτό είναι φυσικό.
Όταν κάποιος αναγκάζεται και λειτουργεί με όριο τη βουλή, αλλάζει η έννοια του κόμματος. Χρησιμοποιεί μέσα στη βουλή τα καλύτερα κομματικά στελέχη του, που ανταγωνίζονται τους κυβερνητικούς, πράγμα το οποίο δεν είναι αρμοδιότητα της βουλής.
Η ηγεσία του "κόμματος" γίνεται μια "σκιώδης" κυβέρνηση και λειτουργεί μέσα στη βουλή υπέρ των ιδεολογικών της συμφερόντων και όχι υπέρ των κοινωνικών συμφερόντων.
Προσπαθεί σαν κοινοβουλευτική ομάδα να παράγει αντιπολιτική, ενώ η κύρια δουλειά της είναι να ελέγχει την κυβερνητική πολιτική.
Τι σημαίνει αυτό;
Το εξής απλό.
Η βουλή δεν είναι η "φωλιά" και η εξασφάλιση της αντιπολίτευσης.
Δεν είναι ο χώρος όπου θα "αρθρώσει" η αντιπολίτευση τη φωνή της.
Ο χαμένος των εκλογών δεν μπαίνει στη βουλή με τη "στολή" του.
Όποιος θέλει απλά να αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση, το κάνει στους δρόμους και στις πλατείες με δικά του έξοδα. .........
...
------------------------------------
http://www.ydrohoos.gr/bouleutes.htm
300 καραγκιόζηδες
άλωσαν την ελληνική βουλή
και με πραξικοπηματική πράξη αλλοίωσαν το πολίτευμα.
Στην Ελλάδα του 2003 έγινε ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ
και κανένας δεν ενδιαφέρεται..
Η απόλυτη παρακμή του ελληνικού λαού.
Αν "παιζόταν" καμιά θεσούλα στο δημόσιο,
θα είχαμε νέες εποποιίες και νέα "Πολυτεχνεία".
