TΡΟΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΣΕ ΙΤΑΛΙΑ-ΓΑΛΛΙΑ....Μην περιμένετε τον από μηχανής θεό στο Παρίσι.
Εκτός του ότι είναι απασχολημένος στους δρόμους του Φέργκιουσον η απειλή της Ιταλίας και της Γαλλίας οδηγεί τους δανειστές στην πολτοποίηση... της Ελλάδας προς παραδειγματισμό.
Το ρεπορτάζ του Γιάννη Αγγέλη από το Capital.gr αποκαλύπτει το γιατί έχει χαθεί κάθε ελπίδα>
«Θα χρειασθεί ένας... από μηχανής θεός, για να κλείσει η συμφωνία με την τρόικα στο Παρίσι» υποστήριζε αργά χθες βράδυ αρμόδιο κυβερνητικό στέλεχος που εμπλέκεται στις διαπραγματευτικές διαδικασίες που θα ξεκινήσουν σήμερα στη γαλλική πρωτεύουσα.
Στις διευκρινίσεις που ακολούθησαν φαινόταν καθαρά πως η προσδοκία για την εμφάνιση του «από μηχανής θεού» στρεφόταν προς την Ουάσιγκτον και αφορά την ελπίδα για παρέμβαση του αμερικανικού παράγοντα «όπως είχε συμβεί και στο παρελθόν τόσο το 2010 όσο και το 2012...».
Είναι αυτό δυνατό αυτό να επαναληφθεί; Πληροφορίες του Capital.gr, εδώ και αρκετές εβδομάδες, συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι αυτή την φορά το ΔΝΤ –παρά τη δυσθυμία και αρχική απροθυμία του να συμμετάσχει στη συνάντηση του Παρισιού– είναι τελικά αποφασισμένο να οδηγήσει τη διαπραγμάτευση σε «δύσκολες περιοχές» και η Ουάσιγκτον «είναι σύμφωνη» με τη στάση της κας Λαγκάρντ. Η αιτία αυτής της διαφοράς με ό,τι έχει συμβεί στο παρελθόν είναι ότι το ΔΝΤ φαίνεται αποφασισμένο να υποχρεώσει την Ευρωζώνη με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να σεβασθεί την συμφωνία της 27ης Νοεμβρίου του 2012. Μία συμφωνία η οποία αφορά στην ευθύνη της Ευρωζώνης να αναλάβει τη διασφάλιση του αξιόχρεου του κρατικού χρέους –με αφορμή το ελληνικό δημόσιο χρέος– που είχε ακυρώσει η περιβόητη συναπόφαση Μέρκελ Σαρκοζί στην Ντωβίλ, πυροδοτώντας ένα νέο κύκλο της κρίσης στο δημόσιο χρέος της ευρωζώνης.
Το Eurogroup το Νοέμβριο του 2012 δεσμεύτηκε, εφόσον η Ελλάδα εξασφαλίσει πρωτογενή πλεονάσματα, να κάνει ό,τι χρειασθεί για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Και αυτό σύμφωνα με το ΔΝΤ και τον ΟΟΣΑ είναι είτε το «κούρεμα» του χρέους (κούρεμα στο κεφάλαιο του χρέους που διακρατούν οι χώρες της ευρωζώνης) είτε η δρομολόγηση της αμοιβαιοποίησής του (δηλαδή η παρέμβαση της ΕΚΤ για τη στήριξη των κρατικών ομολόγων).
Το εργαλείο που διαθέτει το ΔΝΤ για να επιβάλλει το «σεβασμό» και την εφαρμογή της συμφωνίας αυτής είναι το περιβόητο δημοσιονομικό κενό, ήτοι τα χρήματα που λείπουν από τον προϋπολογισμό προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3% του ΑΕΠ το 2015. Η ύπαρξη δημοσιονομικού κενού αμφισβητεί έτσι το βασικό στοιχείο που υποστηρίζει η Ευρωζώνη, ότι δηλαδή το ελληνικό χρέος είναι πλέον βιώσιμο και δεν χρειάζεται νέο «κούρεμα» ή αναδιάρθρωση του χρέους όπως επιμένει το ΔΝΤ στη λογική της απόφασης του Νοεμβρίου του 2012.
Η ευρωζώνη για τους αντίθετους λόγους ασκεί επίσης ασφυκτική πίεση (Βερολίνο) προκειμένου να καλυφθεί με νέα μέτρα το δημοσιονομικό κενό που εντοπίζει το ΔΝΤ για να υποστηρίξει ότι μπορεί να επιτευχθεί το πρωτογενές πλεόνασμα που εξασφαλίζει τη «βιωσιμότητα» του ελληνικού χρέους χωρίς η Ευρωζώνη να χρειάζεται να κάνει κάτι όσον αφορά τη δέσμευσή της του Νοεμβρίου του 2012.
Στην πραγματικότητα πίσω από τη «σκηνή» της διαπραγμάτευσης για το ελληνικό πρόγραμμα βρίσκεται σε εξέλιξη άλλο ένα σκληρό «μπρα ντε φερ» όπου ο ουσιαστικός στόχος από πλευράς ΔΝΤ είναι να σπρώξει την Ευρωζώνη να κάνει το κρίσιμο βήμα και να αναλάβει ευθύνες ανάλογες εκείνων που επί 5-6 χρόνια ασκούσε η Fed με την «ποσοτική χαλάρωση». Η πίεση αυτή είναι τόσο μεγαλύτερη όσο ταχύτερα εκδηλώνεται το απειλητικό αδιέξοδο στις δύο μεγάλες μετά τη Γερμανία οικονομίες της Ευρωζώνης, την Ιταλία και τη Γαλλία, στο φαύλο κύκλο της οικονομικής πολιτικής στην Ευρώπης.
Από την άλλη πλευρά η Ευρωζώνη θέλει πάση «θυσία» και με κάθε μέσο να «κλείσει» την υπόθεση αυτή επιμένοντας στην πολιτική που ακολουθεί μέχρι σήμερα. Και για να γίνει αυτό, το «δημοσιονομικό κενό» στην Αθήνα πρέπει να κλείσει με κάθε τρόπο ακόμα και αν αυτό τροφοδοτεί το εσωτερικό αδιέξοδο στην Ελλάδα με εφιαλτικές παρενέργειες.
Στο Παρίσι είναι μάλλον βέβαιο ότι θα δούμε από σήμερα το μεσημέρι αυτό το «μπρα ντε φερ» να συνεχίζεται με σημεία αναφοράς το δημοσιονομικό κενό των 2,5 δισ. ευρώ και με υποψήφιο «θύμα» τις ασφαλιστικές δαπάνες των επόμενων δεκαετιών... Δεν μπορεί βέβαια να γνωρίζει κανείς ποιες άλλες διαδικασίες έχουν δρομολογηθεί καθώς το βάθος της κρίσης εξαναγκάζει σε αναζήτηση διεξόδου, αλλά προς το παρόν το σενάριο της τραγωδίας δεν προβλέπει εμφάνιση «από μηχανής θεού».
Πηγή:www.capital.gr
