Στρατής Μαζίδης
Άλλη μια επέτειος του Πολυτεχνείου με όμορφα λόγια, ύμνους στη δημοκρατία και κούφια πολιτικά συνθήματα.
Το 1973, το διαδέχθηκε το δραματικό 1974 και η πτώση των συνταγματαρχών. Όχι της χούντας. Χούντα δεν είναι μόνο να σε κυβέρνα κάποιος με χακί στολή. Χούντα είναι να σε διαφεντεύουν μερικές οικογένειες επί σαράντα χρόνια.
Για να δούμε λοιπόν, το σύνθημα τότε της κοινωνίας, δικαιώθηκε;
Ψωμί! Ιερή λέξη το ψωμί. Ευλογημένη από τον ίδιο το Θεό. Και όμως σήμερα χάνουν τις αισθήσεις τους παιδιά στα σχολεία γιατί στερούνται το ψωμί. Ανθρωποι ψάχνουν στα αποφάγια των σκουπιδιών. Ψωμί! Ποιο ψωμί;
Ψωμί σημαίνει κι αξιοπρεπή εργασία, μεροκάματο. Υπάρχει τέτοια σήμερα; Με εγκλωβίσμενους που μετρούν μήνες απλήρωτοι; Με αμοιβόμενους 2-3 κατοστάρικα; Με 1.500.000 ανέργους; Όχι ψωμί, αλλά ούτε καν ψίχουλο.
Παιδεία! Το Α και το Ω για να προοδεύσει μια χώρα, να αποκτήσει σκεπτόμενους πολίτες με επίπεδο.Υπάρχει Παιδεία; Πειράματα πάνω στις ψυχές και τα όνειρα των μαθητών με διαρκείς μεταρρυθμίσεις της Εκπαίδευσης, ένα σύστημα φτιαγμένο στα μέτρα τηςπαραπαιδείας και όχι της διδασκαλίας, σχολεία και πανεπιστήμια υπό κατάληψη και υπό διάλυση. Η Παιδεία που είχε ανάγκη ο τόπος ώστε πρωτίστως να μη βιώσει νέες χούντες, να μην εμπιστεύεται ψεύτες πολιτικούς, να μην ξαναζήσει εθνικές τραγωδίες και σε επόμενο χρόνο να πάει μπροστά, ποτέ δεν ήρθε αλλά και κανείς δεν την εντοπίζει στον ορίζοντα.
Ελευθερία! Δεν υπάρχει καμία ελευθερία. Ναι δεν υπάρχουν κρατητήρια. Τα διαδέχθηκαν οι ζαρτινιέρες. Ναι μπορείς να διαδηλώσεις, αλλά οι “εγκάθετοι” θα προκαλέσουν επεισόδια ώστε να τις φας κι εσύ. Ναι έφυγε η χούντα των αμερικανών και επανήλθαν οι πολιτικοί των αμερικανών και τώρα των γερμανών. Ποια ελευθερία; Αυτή που και για να πάρουμε ανάσα πρέπει να ζητάμε την έγκριση των υπαλλήλων των ξένων;
Το κίνημα του 1973 θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για να δομηθεί μια σύγχρονη δημοκρατία βασισμένη σε αξίες. Τελικά καπηλεύθηκε από επαγγελματίες της πολιτικής που μας οδήγησαν στην καταστροφή.
ΠΗΓΗ
