Δυστυχώς στην Ελλάδα του σήμερα ισχύει ο "νόμος" του συμφέροντος....όπως το βλέπει ο καθένας φυσικά. Για παράδειγμα ένας άνεργος προσκυνάει ένα κυβερνητικό στέλεχος για μια 3μηνη σύμβαση, χωρίς να τολμάει να σκεφτεί ότι για την ανεργία του είναι συνυπεύθυνος ο "άρχοντας". Ομοίως ένας...
τοπικού βεληνεκούς πολιτικός προσκυνάει έναν "αρχηγό" καταπατώντας κάθε αρχή του προκειμένου να εκλεγεί (περιφερειακός σύμβουλος ας πούμε). Άλλωστε τα παραδείγματα συνεργασίας αντιμνημονιακών υποψηφίων με μνημονιακούς συνδυασμούς ήταν αμέτρητα.... Η καραμέλα της "εκπροσώπησης" έχασε την ουσία της . Άντε και εκλέχθηκες, τί αντιπροσωπεύεις τελικά, τον αντιμνημονιακό (και καλά) εαυτό σου ή τον μνημονιακό συνδυασμό και φυσικά αντιστρόφως ο μνημονιακός συνδυασμός σε εκφράζει....; Ειδικά όταν ο αντιπολιτευόμενος επικεφαλής δηλώνει ότι συνεργάζεται με τον μνημονιακό "νικητή"!
Στην πολιτική επιπέδου κομμάτων προκειμένου να διαφυλαχθεί και καλά ο χαρακτήρας του κάθε κόμματος αυτές οι αλλαξοκωλιές ονομάζονται συνεργασίες. Οι συνεργασίες έχουν βασικό στόχο να υπάρχει μεγαλύτερη αποδοχή στο ποίμνιο των ψηφοφόρων οι εξ αρχής αντιδημοφιλείς επιλογές της ηγεσίας. Η ατάκα "Έχεις δίκιο αλλά, χωρίς τον άλλο δεν γίνεται να κυβερνήσουμε/μείνουμε στο ευρώ/ εκλεγούμε/ επιτύχουμε τον στόχο, οπότε δείξε ανοχή". Θα θυμίσω το ρητό που λέει ότι σε μια πρόταση ότι προηγείται του "αλλά" είναι ΨΕΜΑ! Φυσικά μόλις επιτευχθεί ο ήσσονος σημασίας και ιδιοτελής κοινός στόχος, αρχίζουν τα όργανα με αποχωρήσεις "συνεργαζόμενων", έργο που έχουμε δει σε όλα τα κόμματα. Και άντε την πατάς μια, δυο, τρεις να πείς λάθος εκτίμηση...όταν την πατάς συνέχεια τί είναι....; Ανικανότητα επιλογής συνεργατών κυρίες και κύριοι. Το αποτέλεσμα....;
Ρωτήστε το ποίμνιο που έχει κουραστεί να στηρίζει και να τρέχει για τους "συνεργάτες" που γίνονται "προδότες"
A.K.
