υπάρξει συνάντηση του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα προκειμένου να συμφωνήσουν στα τρία σημεία, που έχει θέσει ο τελευταίος εδώ και μέρες: Για το πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας, για το χρόνο των εκλογών, ώστε αυτές προφανώς να γίνουν στις αρχές του 2015 και για μια κοινή στάση έναντι των δανειστών με κεντρικό αίτημα τη μείωση του χρέους.
Το νέο στοιχείο που έβαλε στο τραπέζι ο κ. Παπαδημούλης είναι ότι αυτή η συμφωνία πακέτο μπορεί να επιτευχθεί σε μια απευθείας συνεννόηση των δύο αρχηγών, ενώ ο κ. Τσίπρας είχε προτείνει προ εικοσαημέρου, εξερχόμενος του προεδρικού μεγάρου, να υπάρξει σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών η οποία θα κατέληγε σε αυτά τα τρία σημεία.
Επί της ουσίας δηλαδή δεν φαίνεται εκ πρώτης όψης διαφοροποίηση από τα όσα είχε προτείνει ο κ. Τσίπρας, παρά μόνο στο πώς και σε ποιο πλαίσιο μπορεί να επιτευχθεί μια τέτοια συμφωνία: Είναι δυνατόν πλέον να θεωρεί αρκετή ο ΣΥΡΙΖΑ μια επαφή των δύο αρχηγών, ή επιμένει αποκλειστικά στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Κάρολο Παπούλια, καθώς η τελευταία αυτή εκδοχή αυξάνει το βαθμό και το εύρος της πολιτικής συναίνεσης;
Είναι πάντως χαρακτηριστικό ότι τόσο η σχετική ανάρτηση στο twitter, που έκανε ο κ. Παπαδημούλης, δεν έτυχε ακόμη προβολής από τα επίσημα μέσα του ΣΥΡΙΖΑ (όπως το left.gr ή η Αυγή), ενώ η συνέντευξη (στον Alpha 989) με την οποία εισήγαγε την πρότασή του το πρωί της Δευτέρας παρουσιάστηκε με έμφαση σε άλλα σημεία των δηλώσεών του και όχι στη σχετική νύξη.
Ωστόσο η πρόταση, είτε διατυπωμένη με τη μορφή που την παρουσίασε αρχικά ο κ. Τσίπρας, είτε τώρα όπως την «προσαρμόζει» ο κ. Παπαδημούλης φαίνεται να έχει μικρή σημασία: Όχι μόνο επειδή ο κ. Σαμαράς απορρίπτει την ιδέα προσφυγής στις κάλπες και επιμένει σε εκλογές το 2016, αλλά και επειδή μόλις την περασμένη Κυριακή αρθρογράφησε υπέρ της στρατηγικής που θεωρεί ότι το χρέος είναι βιώσιμο – άποψη που βρίσκεται στον αντίποδα εκείνης του ΣΥΡΙΖΑ.
Όπερ σημαίνει ότι τα περιθώρια συναίνεσης είναι απολύτως περιορισμένα, τουλάχιστον για τα τρία σημεία που θέτει η αξιωματική αντιπολίτευση.
Παρά ταύτα βέβαια κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση φαίνεται ότι θα συνεχίσουν την τακτική να κατηγορούν η μία την άλλη για έλλειψη συναινετικής διάθεσης και πιθανόν εκεί να βρίσκεται η στόχευση των προτάσεων αυτών από τον ΣΥΡΙΖΑ, σε απάντηση ανάλογων πιέσεων που δέχεται και ο ίδιος: Ότι δηλαδή θέλει να εμφανίσει τον κ. Σαμαρά και την κυβέρνησή του ως αδιάλλακτους, που ευθύνονται αποκλειστικά για το όποιο πολιτικό αδιέξοδο.
Οι δηλώσεις Παπαδημούλη
Σύμφωνα με τον έμπειρο ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ «δεν υπάρχει δικαιολογία για το ότι ο κ.Σαμαράς είναι ο μόνος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης που δεν έχει την παραμικρή επικοινωνία με τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης». Θύμισε μάλιστα ότι «ο Ανδ. Παπανδρέου αποκαλούσε τον Κων/νο Μητσοτάκη «εφιάλτη της Δημοκρατίας». Ο δε νεώτερος κ. Καραμανλής, αποκαλούσε τον Κ. Σημίτη «αρχιερέα της διαπλοκής». Κριτική και ορολογία πολύ βαρύτερη από αυτή που χρησιμοποιούμε εμείς σήμερα κατά του κ. Σαμαρά. Και που σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί το γεγονός ότι ο Σαμαράς ούτε καλεί τον Αλ.Τσίπρα σε συνάντηση, ούτε έρχεται στη Βουλή και επιπλέον «σαμποτάρει» κάθε πρωτοβουλία για σύσκεψη υπό τον πρόεδρο της Δημοκρατίας».
Υπενθύμισε ότι ο κ. Τσίπρας ζήτησε σύσκεψη και με τη συμμετοχή του πρωθυπουργού προκειμένου να συζητηθεί ο χρόνος των εκλογών, η δυνατότητα συναίνεσης για τον ΠτΔ καθώς και το μέλλον της οικονομίας, με αιχμή το μη βιώσιμο χρέος. Και σημείωσε: «Δεν έχει νόημα να υποθέτουμε πού μπορεί να καταλήξει μια τέτοια προσπάθεια, ερήμην των κορυφαίων θεσμικών παραγόντων της χώρας. Ο μόνος τρόπος για να απαντηθεί κάτι τέτοιο είναι να γίνει επιτέλους αυτή η συνάντηση. Διαπιστώνω μάλιστα ότι το ένα μετά το άλλο κορυφαία στελέχη της ΝΔ το ζητούν, ενώ ο Σαμαράς με μικρή ομάδα στο Μαξίμου αμύνεται λυσσωδώς στη γραμμή «καμία επικοινωνία-κανένας διάλογος με την αξιωματική αντιπολίτευση». Δηλαδή ξαφνικά, η Μπακογιάννη, ο Μιχελάκης και άλλοι που το προτείνουν έγιναν φιλο-ΣΥΡΙΖΑ;».
http://www.protothema.gr
